UUID-validator

UUID (Universally Unique Identifier) is een 128-bits getal dat wordt gebruikt om informatie in computersystemen op een unieke manier te identificeren. UUID's, die worden weergegeven als 32 hexadecimale cijfers in de indeling xxxxxxxx-xxxxxxxx-xxxxxxxx-xxxxxxxxxxxx, zijn wereldwijd vrijwel gegarandeerd uniek zonder dat er een centrale autoriteit voor nodig is.

UUID v1 gebruikt tijdstempel en MAC-adres (tijdsgebaseerd). UUID v2 is DCE Security (zelden gebruikt). UUID v3 gebruikt MD5 hashing van een naamruimte en naam. UUID v4 wordt willekeurig gegenereerd (meest gebruikt). UUID v5 gebruikt SHA-1 hashing. Elke versie heeft specifieke gebruikssituaties gebaseerd op uniekheidsvereisten en generatiemethode.

Een geldige UUID moet 36 tekens lang zijn (32 hexadecimale cijfers en 4 koppeltekens) in het formaat 8-4-4-4-12. Het versienummer staat op de 13e positie. Het versienummer staat op de 13e positie en de variantbits bepalen de UUID-standaard. Onze validator controleert het formaat, identificeert de versie, verifieert de variant en haalt tijdstempels uit v1 UUID's.

UUID (Universally Unique Identifier) en GUID (Globally Unique Identifier) zijn in wezen hetzelfde concept. GUID is Microsofts term voor UUID. Ze vertegenwoordigen allebei 128-bits unieke identificatoren, hoewel GUID's soms verschillende opmaakconventies gebruiken in Microsoft-systemen.

UUID v1 bevat extraheerbare tijdstempel en knooppuntinformatie (MAC-adres). Onze validator geeft de aanmaaktijdstempel voor UUID's v1 weer. UUID v3/v5 bevatten hashwaarden maar geen extraheerbare metadata. UUID v4 is puur willekeurig en bevat geen andere informatie dan versie en variant.

UUID v4 (willekeurig) wordt aanbevolen voor de meeste toepassingen vanwege de eenvoud en omdat er geen privacyproblemen zijn. Gebruik v1 als je tijdsordening nodig hebt. Gebruik v3/v5 als je deterministische UUID's van namen nodig hebt (v5 heeft de voorkeur boven v3 vanwege sterkere SHA-1 hashing vs MD5).

UUID's zijn waarschijnlijk uniek, niet absoluut uniek. UUID v4 heeft ~5.3 × 10^36 mogelijke waarden, waardoor de waarschijnlijkheid van botsingen te verwaarlozen is (1 op 103 biljoen als er 85 jaar lang 1 miljard UUID's per seconde worden gegenereerd). Voor praktische doeleinden worden ze als uniek beschouwd.

De variant geeft aan welke UUID-standaard wordt gebruikt. RFC 4122 is de meest gebruikte variant (de internetstandaard). Andere varianten zijn Gereserveerd (NCS achterwaartse compatibiliteit), Microsoft (GUID) en Gereserveerd (toekomstig gebruik). Onze validator identificeert de variant uit de variantbits van de UUID.

Ja, UUID's werken als primaire sleutels en bieden voordelen: globaal uniek (handig voor gedistribueerde systemen), geen centrale ID-generator nodig en moeilijk te raden. Nadelen zijn onder andere grotere opslag (16 bytes vs 4-8 voor gehele getallen) en potentiële impact op indexprestaties. UUID v1 presteert beter voor sequentiële invoegingen.

De meeste programmeertalen hebben ingebouwde UUID-generatie: JavaScript (crypto.randomUUID()), Python (uuid.uuid4()), Java (UUID.randomUUID()), PHP (uniqid() of ramsey/uuid pakket), en Node.js (crypto module). Online generatoren zijn ook beschikbaar voor testdoeleinden.

De NIL UUID (00000000-0000-0000-0000-000000000000) is een speciale UUID waarbij alle bits op nul zijn gezet. Het wordt gebruikt om nul of ongedefinieerde waarden weer te geven in contexten die een UUID vereisen, vergelijkbaar met hoe null werkt voor andere gegevenstypen.

Nee, UUID's zijn niet hoofdlettergevoelig. Zowel hoofdletters als kleine letters zijn geldig (550e8400-e29b-41d4-a716-446655440000 is gelijk aan 550E8400-E29B-41D4-A716-446655440000). Kleine letters zijn echter de standaardconventie voor weergave.

Alleen UUID v1 onthult informatie - het bevat tijdstempel en MAC-adres (hoewel MAC gerandomiseerd kan zijn voor privacy). UUID v3/v5 zijn eenrichtingshashes. UUID v4 is willekeurig en onthult niets. Onze validator extraheert beschikbare metadata zoals versie, variant en v1 tijdstempels.